Voeding & spijsvertering
Ervaringsdeskundige Hans Belien: “Ze zeiden dat er niets aan te doen was”
“Ik weet nog precies dat ik voor het eerst na de operatie een hap nam van een boterham met vruchtenhagel. Het was alsof ik een lepel zout at! En sperziebonen, waar ik altijd zo dol op was: ik kon ze niet meer eten. Alles smaakte vreselijk zout. Zelfs een bak koffie of een glas water!”, ervaart Hans Belien. “En ik heb de hele dag die zoute bijsmaak in mijn mond.”
Sinds er bij Hans Belien in februari 2021 een hersentumor ter grootte van een tennisbal werd verwijderd, is zijn smaak ernstig verstoord. “Eigenlijk zijn ze er bij toeval achter gekomen dat ik een tumor in mijn hoofd had. In september het jaar daarvoor ben ik namelijk op straat in elkaar gezakt. Het bleek dat ik een herseninfarct had gehad. Achteraf ben ik daar blij om, want anders was die tumor waarschijnlijk nu nog niet gevonden. Het infarct is overigens veroorzaakt door de tumor, evenals de insulten die ik vanaf dat moment kreeg. Die waren er de oorzaak van dat het bijna een halfjaar duurde voordat ik geopereerd werd. Ik heb erg veel aanvallen gehad. Ik was voorheen een fanatiek motorrijder, maar dat mag nu niet meer. Niet alleen vanwege de epilepsie, die nu overigens goed onder controle is, maar ook omdat ik er een lichte hersenbeschadiging aan heb overgehouden waardoor ik met mijn rechteroog minder zicht heb. Daarbij heb ik last van smaakverandering.”
Nadat Hans Belien een herseninfarct had gekregen, werd na onderzoek bij toeval een hersentumor ter grootte van een tennisbal geconstateerd. De tumor werd met succes operatief verwijderd. Hans hield er wel een lichte hersenbeschadiging aan over en die uit zich onder meer in smaakverandering.
Niets aan te doen
In het revalidatiecentrum, waar Hans na zijn operatie en een aantal weken durende ziekenhuisopname terechtkwam, hoorde hij dat er aan die smaakverandering niets te doen was. “Ze hebben me uitgelegd dat je hersenen in de eerste drie maanden redelijk snel herstellen. Daarna is het een kwestie van uitzitten. Het was de bedoeling dat ik drie à vier maanden in het revalidatiecentrum zou blijven. Onder leiding van een fysiotherapeut ben ik gaan sporten. Ik ging met sprongen vooruit en na zes weken mocht ik naar huis”, klinkt het niet zonder trots.
Zout
Eenmaal weer thuis werkt Hans doelgericht aan zijn herstel. “Ik hield altijd van lekker eten, maar at niet echt gezond. Nu ben ik daar veel bewuster mee bezig en kook ik vaker zelf. Ik was te zwaar, 130 kilo, en weeg nu nog 107,5 kg. Door het sporten neemt mijn spieromvang toe en blijft mijn gewicht stabiel, maar mijn buikomvang slinkt wel. Alhoewel alles niet meer zo zout smaakt als in de eerste maanden en proef ik nu weer wat er op mijn brood zit, heb ik nog wel de hele dag die zoute bijsmaak. Ik moet mezelf dan ook dwingen om te eten, dus aan die twee ons groente per dag kom ik niet. In overleg met de huisarts vul ik dat nu aan met vitaminetabletten en voedingssupplementen.
Kauwgom met een sterke mintsmaak helpt een beetje tegen mijn smaakverandering en tegen de dorst. Door die zoute smaak dronk ik namelijk erg veel en moest ik ’s nachts vaak uit bed om te plassen, met als gevolg dat ik overdag altijd moe was. Ook mijn reukvermogen ben ik een tijd helemaal kwijt geweest, maar inmiddels kan ik sterke geuren, zoals wasmiddel of deodorant, weer ruiken.”
Tweede kans
“Ik heb een tweede kans gekregen in mijn leven en die ga ik niet verkloten”, klinkt het beslist. “Ik ben 51 en heb dus nog een heel leven voor me. Ik richt me op mijn lichamelijke herstel, maar op sociaal gebied viel er ook wat te herstellen. De tumor drukte op mijn voorste hersenkwab, wat in mijn sociale leven de nodige schade heeft opgeleverd. Zo was ik de laatste drie jaar voor mijn moeder echt geen lieve jongen. Ik wil niet de tumor als excuus voor mijn gedrag gebruiken, maar het veranderde wel mijn karakter en daarom wil ik nu graag wat voor anderen betekenen. Mijn baan als procesoperator, fysiek zwaar werk dat ik in ploegendienst deed, gaat niet meer. Ik ga nu een opleiding doen om te werken met jongeren met een beperking. Gewoon vanuit huis in mijn eigen tempo. Daarnaast heb ik plannen om hier in het dorp een inloophuis op te zetten. Daarvoor mag ik gebruikmaken van de ruimte van Eagle Shelter, een particulier initiatief in Dongen waar ik enorm veel aan heb gehad. Een heel fijne plek waar je kan en mag zijn wie je bent.”
Positief
“Ondanks mijn beperkingen blijf ik positief. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn omgeving. Dat heb ik geleerd van een goede vriend. Hij heeft vijf keer de ziekte van Hodgkin gehad en is uiteindelijk overleden aan longkanker. Het sporten helpt me ook om positief te blijven. Even je kop leegmaken. Wanneer je fitter bent, kun je alles ook gemakkelijker aan. Lekker bewegen, de hond uitlaten en fietsen. Blijf dat vooral doen, want dan rol je veel beter door het hele proces.”
WIST JE DAT
66% van de mensen met kanker reuk- en/of smaakverstoring ervaart?
Heb je vragen of wil je graag hulp bij het onderwerp ‘Voeding & spijsvertering’ bij kanker? Ga dan in gesprek met onze ondersteuningsconsulent via de online omgeving ‘Mijn OOK’. Maak kennis tijdens een intakegesprek en bekijk samen wat jouw behoeften zijn. Vervolgens krijg je de begeleiding die bij jou past, zoals bijvoorbeeld een maandelijks videobelconsult. Klik op de onderstaande knop voor meer informatie.
Bestel of bekijk het magazine online
Dit artikel is gepubliceerd in het magazine ‘Leven & Kanker’. Bekijk het magazine online.
