“Spin in het web tussen de verschillende disciplines”
“Je krijgt te horen dat je kanker hebt, iets dat je natuurlijk helemaal niet wil horen. Dan is het prettig wanneer je een contactpersoon hebt die je makkelijk kunt bereiken.”
Simone Röttgering is Oncologieverpleegkundige en Casemanager in het OLVG en het vaste aanspreekpunt voor de patiënt tijdens de behandeling. “patiënten worden door verschillende specialisten behandeld en juist dan merken we dat het fijn is dat ze ons makkelijk kunnen benaderen. Als casemanager ben ik de schakel tussen de patiënt en alle zorgverleners die betrokken zijn bij zijn of haar behandeling.”
Hoe is de rol van casemanager tot stand gekomen?
“Patiënten hebben vaak al voor de behandeling of operatie veel vragen en kunnen mentale ondersteuning gebruiken. Juist aan het begin van het traject vinden patiënten het fijn wanneer ze iemand hebben waar ze mee kunnen sparren, hun emoties de vrije loop kunnen laten en met vragen terecht kunnen. Dit werd al snel uitgebreid met verschillende contactmomenten, waarbij de focus niet zozeer ligt op het medische stuk, maar meer hoe het nu met de patiënt zelf gaat. Ook wanneer een patiënt klaar is met behandelingen is het fijn om nog eens te kunnen reflecteren: Ben je alweer aan het werk? Hoe gaat het met vermoeidheid? Heb je het leven weer een beetje op kunnen pakken? Vaak komt dan ook de realisatie: Ik heb kanker gehad, als ik nu pijn in mijn buik heb, is het terug. Mensen hebben vaak veel angsten.”
Persoonlijk contact is ontzettend belangrijk bij zo’n impactvolle ziekte
Je bent oncologieverpleegkundige en casemanager, wat kan een patiënt van jou verwachten?
“Mijn collega’s en ik zijn het eerste aanspreekpunt voor de patiënt. Patiënten kunnen met al hun vragen en zorgen bij ons terecht. We begeleiden de patiënt vanaf het moment dat ze de diagnose horen tot een jaar na de behandeling. Op onze afdeling zien we voornamelijk patiënten met darmkanker. In het eerste gesprek vertel ik meer over de diagnostiek die verder moet gaan plaatsvinden, zoals bloedprikken, CT-scan en MRI-scan. Patiënten krijgen een behandelwijzer mee waarin onder andere informatie zit over de behandeling en de contactgegevens van de casemanagers. Vanaf dat moment zijn wij de eerste contactpersoon. Als de diagnostiek rond is wordt de patiënt besproken in een overleg waarbij meerdere specialismen aanwezig zijn. Diezelfde middag komt de patiënt in het ziekenhuis voor de uitslagen en het behandelplan. Als casemanager ben je een soort spin in het web en houd je contact met alle specialismen om het behandeltraject zo goed mogelijk te laten verlopen. Wij begeleiden patiënten die balanceren tussen hoop en vrees. Ook familieleden en naasten kunnen bij ons terecht. We adviseren ook altijd aan patiënten om iemand mee te nemen naar het bespreken van het behandelplan wanneer dit mogelijk is.”
Met wat voor soort vragen kunnen mensen bij jullie terecht?
“Patiënten kunnen ons bereiken voor allerlei vragen. Dit kunnen vragen zijn over de behandeling, over de onderzoeken of praktische vragen over bijvoorbeeld vervoer naar het ziekenhuis of wanneer je weer mag sporten. Ook bij klachten als bijvoorbeeld pijn, problemen met de ontlasting of psychische klachten mogen mensen contact met ons opnemen. We merken ook dat het voor patiënten vaak niet klaar is na de behandeling. De kanker is eruit, maar de verwerking komt vaak later. “Wat is er allemaal gebeurd?Hoe moet ik weer aan het werk? Hoe bouw ik mijn conditie weer op? Hoe ga ik om met angsten?” Als wij merken dat de ondersteuning die wij bieden niet voldoende is dan verwijzen wij door naar het Cancer Care Centrum, het Ingeborg Douwes centrum of naar de psycholoog in het ziekenhuis.”
Hoe vaak spreken jullie een patiënt gemiddeld?
“Het eerste gesprek, het slecht nieuwsgesprek, kort na de diagnose is in het ziekenhuis. Daarna volgen een aantal vaste telefonische contacten tot een jaar na de diagnose. We bellen een paar dagen nadat het behandelplan is besproken, na de operatie en drie maanden na de operatie. Afhankelijk van de behoefte van de patiënt spreken we elkaar daarna vaak of minder vaak. Juist ook over dingen die meer zijdelings met hun ziekte te maken hebben. Ik druk patiënten en hun naasten op het hart dat echt alles met mij kan worden besproken.”
Welke patiënt is je bijgebleven?
“Een tijd geleden had ik een patiënt onder mijn hoede die geopereerd werd aan darmkanker. Na de operatie knapte ze lichamelijk wel op. Tijdens de gesprekken na de operatie merkte ik dat ze passiever werd. Ze was gespannen, lag voornamelijk op de bank en had geen kracht meer om dingen te ondernemen. In het begin dacht ik dat ze haar draai weer moest vinden en schakelde ik de oncologieverpleegkundige in van Care for Cancer om haar thuis te begeleiden, maar dit bleek niet voldoende te zijn. Daarnaast trainde ze met de fysiotherapie en de ergotherapie in het Cancer Care Centrum. Toen het toch niet beter met haar ging heb ik haar, na contact te hebben gezocht met alle betrokken hulpverleners, doorverwezen naar een oncologie psycholoog, die haar in verschillende gesprekken goed heeft kunnen helpen.“
De deskundige:
Simone Röttgering is oncologieverpleegkundige en casemanager in het GIT (Gastro Intestinale Tumoren) team en is het vaste aanspreekpunt voor de patiënt gedurende de behandeling.
Dit artikel is verschenen in het magazine ‘Leven & Kanker’, in de editie die we maakten in samenwerking met het OLVG.
Bekijk hieronder het gehele magazine.
