Rodney krijgt de diagnose prostaatkanker. Zijn werkgever meldt hem (zonder daadwerkelijk met hem te hebben gesproken) ziek. Rodney voelt zich (nog) niet ziek en wil graag aan het werk blijven tot het moment dat het niet meer lukt. Het werken geeft voor hem betekenis. Hij wilt zich nog geen patiënt voelen. Hij wilt nog onderdeel zijn van het systeem en bij zijn collega’s in de haven. Hij krijgt het advies van de ondersteuningsconsulent om met zijn werkgever en arbo-arts in gesprek te gaan. Het is belangrijk om je gedachtes en gevoelens uit te spreken. Hierbij kan hij ook hulp krijgen van re-integratiebureaus zoals bijvoorbeeld Stap.nu.

Margot (67 jaar) is gepensioneerd en in haar vrije tijd schildert ze graag. Ze had altijd een enorme motivatie en inspiratie, maar na de diagnose borstkanker is dit weg. Ze geniet er niet meer van en weet niet wat ze moet schilderen. Ze vertelt haar probleem aan de ondersteuningsconsulent via Mijn OOK. De ondersteuningsconsulent wijst haar op het inloophuis bij haar in de buurt. Daar organiseren ze wekelijks workshops schilderen en kom je in contact met lotgenoten. Margot is erg blij dat ze hiervan op de hoogte is. Haar inspiratie kan ze weer terug krijgen.