Hans: “Mensen zoeken geen medelijden, ze zoeken medeleven”
De diagnose kanker doet veel met je. Of je nu zelf de diagnose krijgt, of iemand die je liefhebt. Elke maand stellen we iemand vijf vragen die dankzij de ondersteuning van Stichting OOK beter om kan gaan met de impact van kanker. Deze maand vertelt Hans Belien zijn verhaal.
1. Kun je kort iets over jezelf en je diagnose kanker vertellen?
In september 2020 ging ik boodschappen doen en toen ben ik op straat in elkaar gezakt. Ik probeerde op te staan en verder te lopen, maar zakte weer in elkaar en verloor mijn bewustzijn. De politie heeft me uiteindelijk geholpen. Ze hebben me thuisgebracht en de huisarts gebeld. Deze belde direct de ambulance en niet veel later is er in het ziekenhuis een CT-scan gemaakt. Daar vonden ze een hersentumor en epilepsie. Na een ochtend in het ziekenhuis kwam ik weer thuis, maar dat was van korte duur. Ik kreeg een belletje: “je moet met spoed terugkomen want we hebben een herseninfarct geconstateerd”.
Ik heb toen een week in het ziekenhuis gelegen en gelukkig is mijn herseninfarct veroorzaakt door de tumor. In februari ben ik geopereerd en ze hebben tijdens een 24-uur durende operatie een tumor van 44-66 millimeter groot verwijderd. Na mijn operatie heb ik een delirium gehad en lag ik nog kort op een gesloten afdeling. In totaal heb ik 4 weken in het ziekenhuis gelegen en daarna ben ik naar het revalidatiecentrum gegaan. Hier had ik maanden moeten blijven, maar door mijn harde werk en doorzettingsvermogen mocht ik hier na 6 weken al weg. En nu gaat het heel erg goed met mijn.
2. Waar liep je, na je diagnose kanker, tegenaan in jouw dagelijks leven?
Gelukkig heb ik lichamelijk niet veel overgehouden aan de tumor. Ik heb wel minder goed zicht in mijn rechteroog, ben ik mijn reukvermogen deels kwijt en heb ik een aangetaste smaak: alles smaakt nu zout. Wat ik vooral erg vond, was het gedoe wat ik had met de gemeente. Aanvragen duurde allemaal zo lang. Toen heb ik de hulp ingeschakeld van Siza Tilburg. Zij hebben mij geholpen weer structuur in mijn leven te krijgen én ze hebben mij geholpen aan een pas voor de deeltaxi. Zo kan ik toch nog van huis en raak ik niet in een isolement, want fietsen of lang lopen gaat echt nog niet.
Ook had ik door mijn tumor last van gedragsveranderingen. Ik was voor mijn moeder echt een etter. Ik ging overal tegenin, wilde niet luisteren en ik was echt mezelf niet meer. Na mijn operatie en de verwijdering van de tumor, is dat compleet veranderd. Ik weet nog dat mijn zus op bezoek was geweest en toen ze weg was stuurde ze me een berichtje: “ik heb na 15 jaar eindelijk mijn lieve broer weer terug”. Dat deed me zoveel goeds.
3. Hoe ging je hiermee om?
Ik haalde inspiratie uit de positieve houding van een vriend van mij. Hij kreeg longkanker en bleef altijd zo ontzettend positief. Helaas is hij er nu niet meer, maar hij heeft me veel geleerd. Ik heb vanaf dag 1 altijd gezegd: “hier kom ik uit”. En ik heb gemerkt dat deze keuze ook heel belangrijk was voor mijn omgeving. Kanker treft veel meer mensen dan alleen de patiënt, ook het gezin en de omgeving. En natuurlijk had ik ook slechte dagen, dat hoort erbij. Maar positief blijven is zo ontzettend belangrijk.
Net voor mijn diagnose verloor ik ook mijn baan als procesoperator. Dat was even slikken, maar nu heb ik het gevoel weer lekker aan de slag te willen. De baan die ik had, trek ik nu niet meer. Dus ik besloot iets te gaan doen met mijn passie. Ik ga een opleiding volgen om te kunnen werken met jongeren met een beperking of handicap. Het is ontzettend dankbaar werk en ik voel een hele goede klik met deze jongeren. Daarnaast doe ik twee dagdelen in de week vrijwilligerswerk. Dit zie ik ook als een stukje re-integratie om straks weer aan het werk te gaan.
4. Hoe ben je bij Stichting OOK terecht gekomen
Ik kwam Stichting OOK tegen op Facebook nadat ik wat had gezocht op het begrip kanker. En nadat ik jullie had gevonden, dacht ik: “daar moet ik wat mee doen”. Ik heb op de link geklikt en eigenlijk heb ik meteen naar jullie gebeld. Ik wilde jullie graag helpen door mijn verhaal met jullie te delen en om te laten weten dat een Stichting zoals jullie echt goed werk verricht.
5. Welke tip zou je anderen geven?
Wees vooral altijd heel erg positief en geef niet op. Geef niet op en blijf doorgaan, ook als het even moeilijk wordt. En praat met iemand over je verhaal, maar let er wel op dat je dit niet constant doet. Je bent meer dan alleen je diagnose. En voor de mensen in Dongen wil ik meegeven dat ze voor een goed gesprek terecht kunnen bij de Eagle Shelter, want mensen zijn niet op zoek naar medelijden, ze zijn op zoek naar medeleven. Hier kun je terecht voor goede gesprekken met lotgenoten, het is echt een plek waar je jezelf mag zijn en welkom bent.
En eigenlijk mijn hele verhaal gewoon een succesverhaal. Ik heb een tweede kans in het leven gekregen en die pak ik met beide handen aan. Kanker hoeft niet altijd het einde te betekenen, blijf geloven in een goede afloop. En hoe doe je dat? Door altijd positief te blijven.
Ervaar je zelf ook de gevolgen van kanker op je dagelijks leven? De ondersteuningsconsulent staat voor jou klaar via de online omgeving Mijn OOK. Maak gratis een persoonlijk account aan en krijg informatie en advies op maat via berichten of videobellen. Klik hier voor meer informatie over Mijn OOK.
