Even een arm om je heen of praten met een goede vriend, dat is voor veel mensen met kanker een belangrijke houvast. Maar door het coronavirus zijn sociale activiteiten grotendeels weggevallen. Dit kan zorgen voor een gevoel van eenzaamheid of zelfs isolement. Ondersteuningsconsulent Suzanne van Atten begeleidt regelmatig mensen met kanker die een gevoel van eenzaamheid ervaren. Zij vertelt hoe ze in deze situatie te hulp schiet.
Uit onderzoek van het Helen Dowling Instituut is gebleken dat 36% van de mensen met kanker zich eenzaam en geïsoleerd is gaan voelen door het wegvallen van activiteiten en sociale contacten tijdens corona. Ook ervaart 33% van de patiënten sinds de lockdown meer zorgen en stress. Omdat het niet valt te voorspellen welke gevolgen een besmetting heeft, besluiten veel mensen met kanker om zich af te zonderen van hun omgeving en thuis in isolatie te gaan.
Eenzaamheid in de praktijk
“Je hebt in feite twee varianten van eenzaamheid,” vertelt Suzanne, ondersteuningsconsulent bij Stichting OOK. “Ten eerste: Mensen die echt geen netwerk hebben en daarom eenzaam zijn. Daarnaast is er een groep die wél een netwerk heeft, maar er gevoelsmatig ‘alleen’ voor staat. Wanneer iemand geen netwerk heeft, ga ik samen met hen op zoek naar mensen die ze kunnen benaderen, zoals oude vrienden of buren. Ook kunnen we samen aankloppen bij Buddy Projecten, die met regelmaat gezamenlijke uitjes organiseren of wekelijks bij elkaar op de koffie komen”.
“Met de andere groep kan ik dieper in gesprek gaan. Hoe komt het dat zij eenzaamheid ervaren, ondanks hun netwerk? Is dit bijvoorbeeld omdat de patiënt en hun partner anders met de ziekte omgaan en zich niet gehoord voelen door elkaar? Is er onbegrip vanuit de omgeving? Is er angst wat maakt dat de omgeving wegloopt van de situatie? Het is van groot belang om erachter te komen wat de oorzaak is van de eenzaamheid. Hierover ga ik met hen in gesprek en kijk ik of ik toenadering kan creëren. We willen gezamenlijk een situatie scheppen waarin men begrip heeft voor elkaars handelen en hier met elkaar over durft te spreken”.
Lotgenotencontact
“Wat ook kan helpen bij het tegengaan van eenzaamheid is het onderhouden van contact met lotgenoten,” aldus Suzanne. “Praten over je gevoel met andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten is vaak een enorme opluchting. Het is mogelijk om tips met elkaar uit te wisselen, elkaar een hart onder de riem te steken of om gewoon naar elkaars verhaal te luisteren.”
Er zijn verschillende opties om lotgenoten te vinden. Zo kun je via de patiëntenvereniging van jouw specifieke kankersoort in contact komen met anderen. Ook zijn er online meerdere websites en platformen om lotgenoten te benaderen, zoals de veilige omgeving van Kanker.nl. Daarnaast is het mogelijk om via een praatgroep in het ziekenhuis contact te leggen. Vraag hiervoor je arts of verpleegkundige naar de mogelijkheden.
*Bekijk alle resultaten van het onderzoek van het Helen Dowling Instituut hier
Ervaar jij zelf eenzaamheid? Wees dan niet bang om over je gevoelens te praten. Onze ondersteuningsconsulenten staan voor je klaar met een luisterend oor en passend advies.
