Werk & actief leven
Door een gebrek aan goede communicatie tussen haar en haar werkgever dreigde Alison, nadat ze hersteld was van borstkanker, in de problemen te komen.
“Ik ben al die tijd blijven werken”
Alison Neal werkte al dertig jaar als personal assistant en secretaresse bij een Amerikaans bedrijf toen er in 2017 borstkanker bij haar werd geconstateerd. “Ik heb doorgewerkt tot aan de operatie en toen ging ik de ziektewet in”, vertelt ze met een licht accent dat haar Britse afkomst verraadt. “Met personeelszaken sprak ik af dat ik na mijn operatie zoveel mogelijk op het werk zou komen. Dat heb ik ook gedaan. Ik voelde me goed en het was een fijne afleiding.”
Ook tijdens de bestralingen en chemokuren werkte Alison gewoon door. “Voor de bestralingen was ik hooguit een halfuurtje weg. De Daniel den Hoed Kliniek, die destijds nog bestond, was immers vlak bij ons kantoor in Capelle aan den IJssel. Ik hoefde alleen maar de Van Brienenoordbrug over te rijden en ik was er al. Na de radiotherapie volgde een serie chemokuren. De eerste serie kuren kreeg ik eens in de drie weken en daarvoor moest ik een ochtend in het ziekenhuis zijn. Daarna kreeg ik wekelijks een serie lichtere chemokuren, die korter duurden. Dan was ik hooguit twee uur afwezig op het werk. Ik heb me trouwens geen moment beroerd of ziek gevoeld. Integendeel: na zo’n ochtend waarop ik weer een chemokuur had gehad, liep ik lachend en huppelend het ziekenhuis uit om terug naar de zaak te gaan. Mijn oncoloog snapte er niets van en iedereen vond het knap van me. Misschien kwam het wel doordat ik al die tijd ben blijven sporten dat ik me zo goed bleef voelen.
Of ik heb gewoon geluk gehad. Ik had trouwens minder geluk met mijn Port-A-Cath, het kastje dat onder mijn huid was geplaatst zodat ik voor de chemokuren niet steeds in mijn aderen geprikt hoefde te worden. Het was er de oorzaak van dat ik trombose kreeg en daarvoor moest ik ook regelmatig naar het ziekenhuis voor controles en injecties. Verder waren er natuurlijk ziekenhuisbezoekjes voor gesprekken met mijn oncoloog en om bloed te prikken. De chemo was bijvoorbeeld slecht voor mijn hart en mijn leverfuncties moesten in de gaten worden gehouden. Tegelijkertijd deed ik ontzettend mijn best om zoveel mogelijk aanwezig te zijn op mijn werk. Omdat ik wist dat de meeste mensen met kanker tijdelijk niet meer in staat zijn om te werken en thuis blijven, kwam het ook niet in me op dat ik nog steeds in de ziektewet zat! Ik had dan wel steeds contact met de Arbodienst, die belde me iedere drie weken om te informeren hoe het met me ging en of ik het nog aankon, maar ik legde niet de link met de ziektewet. Ik werkte immers gewoon door!”
Nalatigheid
Ondertussen tikte de tijd langzaam voorbij. “Toen, negen maanden na mijn operatie, kreeg ik ineens een brief van het UWV. Het was een standaardbrief, waarin stond dat ik nu enige tijd in de ziektewet zat en er, in het kader van de Wet verbetering poortwachter, stappen ondernomen moesten worden als ik binnen een bepaalde tijd niet weer volledig aan het werk was. Ik schrok me rot!”, weet Alison nog precies.
“Ik belde meteen naar de zaak. Wat was dit? Moest ik weg bij het bedrijf waar ik al dertig jaar werkte? Probeerden ze me eruit te werken? Aan mij werd uitgelegd dat dit de normale gang van zaken is als je bijna een jaar in de ziektewet zit. Omdat Nederland niet mijn geboorteland is, was ik daar niet van op de hoogte. Maar één ding snapte ik niet: hoezo zat ik nog in de ziektewet? Ik was na mijn operatie toch weer aan het werk gegaan? Ik was echt ontzettend geschrokken! Ik heb de brief ook meegenomen naar de Arboarts. Zij zei letterlijk tegen me hoe bijzonder ze het vond dat ik al die tijd had doorgewerkt. Dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze vond écht dat ik mijn best deed, maar dat ik het juist wat rustiger aan zou moeten doen. Ze probeerde me af te remmen. Ondanks dat zij het daar absoluut niet mee eens was, wilde ik er alleen maar voor zorgen dat ik zo snel mogelijk weer al mijn uren draaide, en niet meer zo nu en dan afwezig zou zijn voor controles of behandelingen. Zó bang was ik om mijn baan te verliezen. De immunotherapie die ik destijds nog kreeg, plande ik vanaf dat moment daarom helemaal aan het eind van de middag. Ná werktijd.”
Angst
Inmiddels ligt alles al weer een paar jaar achter Alison en gaat het redelijk goed met haar. “Aan de immunotherapie heb ik alleen wel reuma overgehouden. De kanker is gelukkig weg, maar die reuma is blijvend en dat is best vervelend. Ik realiseer me nu, achteraf, eigenlijk pas hoe sterk ik ben geweest dat ik al die tijd ben blijven doorwerken. Daar heb ik écht mijn best voor gedaan en daar had ik eigenlijk best wat meer waardering voor willen hebben. Gelukkig werk ik nog steeds met veel plezier voor hetzelfde bedrijf”, haast ze zich om te zeggen. “Maar het is wel even een heel akelige tijd geweest.
Door een gebrek aan goede communicatie tussen haar en haar werkgever dreigde Alison, nadat ze hersteld was van borstkanker, in de problemen te komen.
TIPS
- Plan zo snel mogelijk na de diagnose een gesprek met je werkgever of leidinggevende. Overleg en bespreek of je bepaalde taken kunt of wilt blijven doen, welke werkzaamheden aan wie moeten worden overgedragen en of en hoe de collega’s over je ziekte worden ingelicht.
- Probeer je werkgever tijdens het behandeltraject op de hoogte te houden (óók als je tussen de behandelingen door blijft werken). Door open en duidelijk tegen elkaar te zijn, is de kans op teleurstellingen of conflicten achteraf veel kleiner en creëer je meer begrip wanneer re-integreren minder snel gaat dan verwacht.
- Zet voor jezelf op een rij wat je ten aanzien van werk graag wilt bereiken en wat je momenteel belemmert. Wees zo concreet mogelijk. Geef dit aan bij je bedrijfsarts en werkgever, zodat zij ondersteuning op maat kunnen bieden.
- Soms lukt het, nadat je hersteld bent, niet om op hetzelfde niveau terug te keren. Bespreek open met je bedrijfsarts waar je tegenaan loopt. Je bent zelf medeverantwoordelijk om de nieuwe balans tussen werk en vrije tijd te zoeken en te vinden, maar dat kan alleen wanneer je daar ook open en eerlijk over bent.
- In Nederland zijn verschillende professionals werkzaam die gespecialiseerd zijn in de begeleiding van werkenden met kanker. Van re-integratiebureaus tot gespecialiseerde bedrijfsartsen: de Bedrijfsarts Consulent Oncologie (BACO).
- Deze professionals kunnen jou adviseren bij vragen en/of problemen op het gebied van behoud van werk, (arbeids)revalidatie en werkhervatting.
Heb je vragen of wil je graag hulp bij het onderwerp Werk en actief leven bij kanker? Ga dan in gesprek met onze ondersteuningsconsulent via de online omgeving ‘Mijn OOK’. Maak kennis tijdens een intakegesprek en bekijk samen wat jouw behoeften zijn. Vervolgens krijg je de begeleiding die bij jou past, zoals bijvoorbeeld een maandelijks videobelconsult. Klik op de onderstaande knop voor meer informatie.
Bestel of bekijk het magazine online
Dit artikel is gepubliceerd in het magazine ‘Leven & Kanker’. Bestel het magazine tegen verzendkosten, of bekijk het online.
