Janneke (41): “Ik heb vooral geleerd dat het niet gek is hoe je je voelt”
De diagnose kanker doet veel met je. Of je nu zelf de diagnose krijgt, of iemand die je liefhebt. Elke maand stellen we iemand vijf vragen die dankzij de ondersteuning van Stichting OOK beter om kan gaan met de impact van kanker. Deze maand vertelt Janneke de Voer (41) haar verhaal.
1. Kun je kort iets over jezelf en je diagnose kanker vertellen?
Ik ben Janneke de Voer, 41 jaar oud en ik woon alleen in Nijmegen. Ik werkte als verzorgende voor ouderen met gedragsproblemen en dementie in de zorg, maar helaas werk ik hier niet meer door mijn ziekte. In januari 2020 voelde ik een verharding in mijn linkerborst en ik besloot naar de dokter te gaan. Hij heeft me doorgestuurd voor foto’s, maar we dachten allebei dat er niks aan de hand was. Ik ben in mijn eentje op de fiets naar het Radboud UMC gegaan en daar bleek dat het niet in orde was. Ik had de volgende dag meteen een afspraak met de arts en hij vertelde dat het borstkanker was. Dat was echt even flink slikken, maar ik schoot meteen in de overlevingsmodus.
Ik ben in februari met chemo’s begonnen en in augustus is via een borstsparende operatie de tumor verwijderd. Daarna heb ik tot oktober nog 4 weken bestraling gehad. Ze hebben alles weg kunnen halen en ook had ik geen uitzaaiingen.
2. Waar liep je, na je diagnose kanker, tegenaan in jouw dagelijks leven?
Ik merkte een grote leegte. De ziekenhuisafspraken waren echt een soort houvast. En door corona had je nog minder om je aan op te trekken, dat maakte het heel zwaar. Mijn moeder zorgde voor me en zij is samen met mij in quarantaine gegaan. Het was een zware tijd voor ons beide. Natuurlijk is het mooi om dit samen te kunnen doen, maar het was heel pittig. Het had me zo fijn geleken om af en toe te kunnen lunchen of naar vrienden toe te gaan, maar dat zat er niet in. Ik raakte in een soort sociaal isolement, terwijl dit niets voor mij is.
Gelukkig stonden mijn vrienden en familie altijd voor me klaar. We belden veel en wandelde met elkaar als ik daar energie voor had. Zo kwam mijn broer bijvoorbeeld bij iedere kans die hij kreeg over vanuit Ierland om me te helpen. En ook mijn buren zijn heel erg lief voor me. Ik kan ze altijd bellen of even een praatje met ze maken. Mijn goede vrienden zijn er gedurende dit proces echt voor mij geweest. Daarnaast was ik heel erg vermoeid. Ik dacht dat ik weer alles op kon pakken, maar dat lukt niet. Ik dacht dat alles wel weer zou kunnen, maar je hebt er de energie niet voor. Ik moest mijn lichaam echt weer opnieuw leren kennen en dat was heel confronterend.
3. Hoe ging je hiermee om?
Ik heb geprobeerd om een goed dagritme voor mezelf te creëren. En ook wisselde ik af tussen mijn eigen huis en dat van mijn moeder, zo had ik toch om de zoveel tijd een nieuwe omgeving. Vanaf eind december voelde ik me eigenlijk heel erg slecht. Ik heb gesprekken gehad met een medisch psycholoog vanuit het ziekenhuis, maar die gaf aan het nog even aan te willen kijken. Ik wilde niets liever dan iets doen om mijn situatie aan te pakken. Ik ben toen online gaan zoeken op ‘depressie na borstkanker’ en toen kwam ik ‘Op Adem Na Borstkanker’ tegen. Daar ben ik toen mee aan de slag gegaan om iets om handen te hebben.
4. Hoe heb jij Mijn OOK gebruikt en hoe heeft dit je geholpen?
Ik vond Stichting OOK via Google en ik besloot de module ‘Op Adem Na Borstkanker’ te gaan volgen. Ik had eigenlijk niet eens gelezen wat Mijn OOK allemaal inhield, tot ik een berichtje kreeg van Jolanda. Ik wilde graag zelfstandig aan de slag, maar ik ben toch blij dat wij elkaar hebben gesprokken via videobellen. Ik kon mijn verhaal bij haar kwijt en dat was echt een toevoeging. Ze weet precies waar je terecht kan en welke wegen je kan bewandelen. Zo ben ik via Jolanda terecht gekomen bij Tegenkracht, waar ik onder begeleiding sport. Ze heeft me echt op het hart gedrukt om lief voor mezelf te zijn en om mijn rust te pakken, de tijd te nemen die ik nodig heb.
Vanuit de module heb ik voornamelijk geleerd dat het niet gek is hoe je je voelt. Soms denk je dat je je goed moet voelen, maar het is heel normaal als je nog bezig bent met herstellen. Je staat stil bij je ziekte doordat je er wekelijks mee bezig bent en dat draagt bij aan de verwerking. Je moet heel rustig alles doorlopen en dan heb je de tijd om na te denken. Je leert accepteren en dat is heel fijn.
5. Welke tip zou je anderen geven?
Zorg dat je jezelf informeert. Zoek zelf dingen uit over je ziekte en hoe het traject in zijn werk gaat. Vaak krijg je alleen de nodige informatie aangereikt, maar ga zelf op zoek naar goede informatie, zoals Kanker.nl of Borstkanker.nl. En wat ik ook een goede tip vind is om niet alles te googelen of op fora te gaan zitten. Vaak voeren daar alleen de negatieve verhalen de boventoon, dus daar krijg je geen reëel beeld van. Daarnaast is het heel belangrijk om in beweging te blijven, dat scheelt zo veel bij je herstel. Als je helemaal niks meer doet, moet je van zo ver komen. En ook is het heel fijn om je hoofd op deze manier leeg te maken. En natuurlijk wees lief voor jezelf, neem je tijd en pak alle rust die je nodig hebt.
Ervaar je zelf ook de gevolgen van kanker op je dagelijks leven? De ondersteuningsconsulent staat voor jou klaar via de online omgeving Mijn OOK. Maak een persoonlijk account aan en krijg informatie en advies op maat via berichten of videobellen. Klik hier voor meer informatie over Mijn OOK.